 |
| Autumn Landscape by Vincent van Gogh |
Doba magle,doba bericeta stedra,
drugo zrelog sunca omiljena ti
da skupa blazenstvom ispunite nedra
lozi oko slamnog krova sto se svi:
da jabuke pognu mahovinom grane
obrasle,da socnost u plodu se stice
da krupnjaju tikve,lesnik letorast
da zajezgra slatko, i da stalno nice
pozno cvece,da bi pcele uzurbano
pomislile da ce vecno trajat dane
toplo leto sto im puni saca slast
I ko te ne vide u obilju tvom
Ponekad pronaci moze tebe svet
gde nehajno sedis na guvnu zitnome
dok ti vejalica vije vlasi splet
il na nepoznjetoj brazdi,srpa vita
stedec upleteno cvece sa svih strana
gde mirisom bulki opijena spis
katakad gde pabircis,poljem ponosita
prelazeci potok klasjem ovencana
il gde uz muljacu jabuka stisana
satima nad samotokom bdis.
Gde su sad proleca pesme zanesene?
Al ti svoj sklad imas;ne misli na njih
Dok neznu smrt dana oblaci rumene
a strnista odsjaj ruzicast i tih
tada tugovanka komaraca laka
nad vrbama lebdi cas jace cas tise
po tom kako vetric zivne ili mre;
i krupna vec jagnjad bleje s brezuljaka;
cvrce iz zivica popci sto se skrise
crvendac iz vrta zvizduce sve vise
cvrkutavo jato lasta nebom gre.
No comments:
Post a Comment